Column

Wereldkampioenschapsdagboek.
++++++++++++++++++++++++
Gedurende deze zomerweken volg ik samen met een aantal vrienden en vriendinnen, vrouwen hebben een volwassen kijk op voetbal, het mondiale voetbalgebeuren in Rusland. Inmiddels vorderen we gestaag richting einde van de poulefase. Het gehate en geliefde Duitsland heeft vandaag zijn koffers gepakt in Moskou. De vakantiegangers vanuit het noorden op weg naar het zuiden reizen de komende weken dus niet door het land van de Weltmeister.

De eerste weken van dit voetbalkampioenschap leverden meerdere inzichten op. Een van de waarnemers repte over een vreselijk toernooi. Iran tegen Spanje was een ordinair toneelspel van voetballers die gerepeteerd hadden om ter aarde te storten zodra een windje of een aanraking tot stand kwam met een Spaanse opponent. Deze ellende duurde tot het moment dat een doelpunt voor de Spanjaarden opgetekend kon worden. Monter en fanatiek streden de voormalige Perzen plotsklaps voor een ander resultaat. De Marokkanen konden na hun wedstrijd tegen Spanje de bus pakken die ze gedurende de wedstrijd voor hun doel geparkeerd hadden. Meerdere andere ploegen mochten daar overigens ook kosteloos gebruik van maken. De video assistent referee heeft inmiddels al meerdere keren zijn nut bewezen. Uiteindelijk heeft dit gebruik geleid tot betrouwbaardere resultaten. Zeuren van benadeelden kan wel , maar eerst zelf kijken wat je gepresteerd hebt. Sommige voetbaldeelgenoten genieten van de nieuwe trend, namelijk je met tien man posteren in de vijfentwintig meter ruimte voor het doel. De sterker geachte tegenstander opwachten en dan met een scherp countertje een resultaat proberen te halen. Of zoals de Deense Eriksen, een respectabel voetballertje, een bal zover mogelijk weg zien te schoppen in een onbevolkt niemandsland van de tegenstander. Vandaar waarschijnlijk ongeveer een twaalftal 1-0 uitslagen.

Gaat dit de toekomst van het voetbal zijn? Hopelijk worden de Guardiolas niet de schreeuwenden in een veld vol Mourinhos. Helaas geen Afrikaanse ploegen meer in de knock-out fase. Wederom dient dit voetbalcontinent daaruit lering te trekken. In al die afgelopen jaren zoveel goede voetballers voortgebracht , maar nooit landelijke continuïteit en vooruitgang waardoor de resultaten verder tot wasdom komen .Eindelijk dan de aanvang van de knock-out fase waar enigszins reikhalzend naar uitgekeken werd. De Franse sporters stootten de voetbalheerser van de troon en betoonden hun moed en klasse. Deze keizer, Messi, stond na afloop van zijn ondergang opgesteld in het midden van het terrein en gaf daar stoïcijns en verbouwereerd audiëntie. Iedereen kwam keurig bij hem langs en schudde de hand , gaf een aai of schouderklopje.

De andere monarch, Ronaldo , had de eer de volgende hoofdman te zijn die de arena moest verlaten. Onthutst ,verbaasd en beduusd haastte hij zich uit het mediaspektakel en zocht de rust van de catacomben. De bussen in het openbaar vervoer in Nederland hieven hun staking op terwijl de bussen in Rusland normaal hun werk bleven doen. De eerste afvalrace nomineerde twee goede ploegen, Frankrijk en Brazilië , België een goede derde. De rest kon ons eigenlijk wel gestolen worden al waren de penalty reeksen opnieuw spectaculair. Commedia dell’arte oftewel het improvisatievermogen om een theaterstukje uit te voeren begint langzamerhand een extra kwaliteit van de profvoetballers te worden. Sommigen maken het zo bond dat de traumahelikopter van 112 al boven het voetbalstadion verschijnt. Desalniettemin speelt de zwaar getroffene enige minuten later als een dartel hertje weer verder. Een asociale wereld ontstaat op het groene, neutrale gras. Het afgelopen lange zomerse weekend startend op vrijdag vergaapten we ons aan twee opwindende , boeiende kwartfinalewedstrijden. Frankrijk en België toonden hun klasse. Frankrijk vooral als geslepen en bedachtzaam team met een minimum aan te verbruiken energie. Bij België had de coach eindelijk begrepen dat de Bruyne een meter of twintig naar voren op het veld beter tot zijn recht zou kunnen komen. Op zaterdag misten mijn voetbalkompanen en ik de confrontaties op wereldniveau aangezien het ons voorkwam dat festivals en feestjes plezierigere en aantrekkelijkere activiteiten zouden zijn. De samenvattingen bevestigden later ons gelijk.

Zweden was van een saai en bedenkelijk niveau en Engeland wat gedurfder. De Russen hadden veel adrenaline getankt uit de voorgaande wedstrijden en starten weliswaar furieus met een fanatiek thuispubliek maar zakten na verloop van tijd weer terug naar hun eerdere niveau. De Kroaten bevestigen in dit deel van het schema een serieuze finale kandidaat te zijn. Wordt Mbappe , Griezmann, de Bruyne, Hazard of Modric de nieuwe wereldvoetballer? De halve finales bevinden zich ondertussen in het verleden. België had te weinig klasse over de gehele wedstrijd om met hun supersterren tot wereldvoetballers te promoveren. Les blues uit het land van de Tour de France speelden zoals hun coach vroeger speelde. Een team waar iedereen zuinig en doordacht zijn momenten koos en uiteindelijk toesloeg vanuit een dood spelmoment. Alhoewel sommige Franse jongens aan het einde van deze halve finale wedstrijd opnieuw verwend, irritant, oncollegiaal en kinderachtig gedrag vertoonden. Engeland tegen Kroatië was van een belabberd niveau. Vooral de Engelsen konden na hun snelle doelpunt amper nog de bal drie keer naar elkaar toeschuiven .Modric was de enige voetballer met excellent voetbal en voldoende inzicht om het erbarmelijke niveau te ontstijgen van de brassers naast hem op het veld.

Gelukkig was het lot de Kroaten goed gezind en won de beste ploeg. Inmiddels zijn we tot de conclusie gekomen dat de Champions League van clubvoetbal vanaf de kwartfinale op een hoger niveau is beland dan de laatste vier ploegen die om het wereldgoud strijden. De finale ga ik missen, maar eigenlijk ook weer niet. De Fransen zullen zoals hun coach bepaalt vanuit een geprogrammeerde defensie de Kroaten opvangen en met geslepen countertjes proberen een doelpunt te realiseren. Eenmaal gescoord hebbende wordt de blauwe Franse bus uit de remise gehaald en hebben deze goedbetaalde gasten lak aan het publiek. Nog twee gestolen doelpuntjes toevoegen, zodat voor de annalen van het Wereldkampioenschapsdagboekboek de eindstrijd Frankrijk – Kroatië eindigt in 3-0. Dan ben ik hopelijk over de bergen op weg naar mijn vakantiebestemming en verheug me op de Nederlandse competities op allerlei niveau.

Langs de kalklijn.
+++++++++++++