ASV'33 Logo

Column

Column Maart 2024

Interview met Nico van den Brink, trainer-coach selectie ASV 33 .
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

De geel-witte lichten van de terreinverlichting beschenen de verlaten trainingsvelden op sportpark de Hut. Mijn klokkie gaf aan dat het even voor negen uur was. De fiets waarop ik arriveerde stalde ik in de onbezette fietsenstalling. Op zoek naar de Nico spotte ik eerst de hulptrainers in hun kleedruimte, die me aangaven dat ik in het vertrek ernaast diende te zijn. Niemand te zien. Verderop in de gang trof ik aantal jongens van het eerste- en tweede team. Hartelijk verwelkomden zij mij. Uiteraard gingen de gelukwensen naar de winnaars van de eerste periodetitel welke afgelopen zondag veroverd was. De overgebleven jongens, de meesten waren al vertrokken, attendeerden elkaar erop dat bij PSV- Dortmund inmiddels de aftrap was gedaan. Op mijn vraag of er in de kleedkamer PSV supporters van de partij waren werd mij verklaard dat men hier geboren was met PSV bloed en zo niet diende er een afspraak met een heropvoedingsorganisatie gemaakt te worden. Inmiddels zag ik van het materiaalhok Nico richting zijn omkleedruimte komen lopen. Hartelijk schudden we elkaar de hand en stelden ons voor met felicitaties van mijn kant.

Voor het interview kozen we het lokaal dat voor wedstrijdbesprekingen en andere  beraadslagingen gebruikt wordt. Tegenover elkaar gezeten stelde ik vragen en vertelde Nico zijn geschiedenis, verhalen en gedachtegoed over voetbal,verleden en vertrouwen. In de vijftiger jaren groeide hij op in de buurt van  de Nassaukade in Amsterdam. De voetbalclub verbonden aan zijn omgeving was de roemruchte club DWS, door wilskracht sterk. In die tijd speelde hij tussen 1960 en 1966, met jongens als Jan Klijnjan naderhand beroemdheid bij Sparta Rotterdam, Jan Jongbloed, de latere keeper van het Nederlands elftal 1974 en Fritske Flinkevelugel, klein maar driftig. Bij de ouderen onder ons zijn de spelers bekend als absolute toppers in hun tijd. De concurrentiestrijd bij DWS was hard met soms 18 jongens voor 11 plekken in een elftal. Vechten voor je plekkie zorgde voor een goede prestatiedrang die Nico altijd is bijgebleven. Meerdere keren werden ze kampioen en meestal speelden de jongens een klasse hoger dan hun eigenlijke leeftijdscategorie. Voordat zijn vader en moeder uit elkaar gingen bezocht hij de HBS, hogere burger school, in Amstelveen. Vanwege de scheiding van zijn ouders verhuisde hij naar zijn moeder en belandde in volkswijk de Muntel den Bosch. Met zijn Amsterdamse tongval viel het niet mee tussen de Bossche knakkers. Vandaar dat de harde G snel verdween en plaatsmaakte voor Bossche branie. In eerste instantie voetbalde Nico voor OVH oftewel ontspannings vereniging hercules. Maar al snel meldde het jonge voetballertje zich bij voetbalclub Hertogstad. Nico was niet zo groot, maar wel technisch en tactisch goed en handhaafde zich jaren in het eerste elftal dat afwisselend in de 3e en 4e klas KNVB speelde. In de negentiger jaren speelde Nico voor Bunga Melati. Dat was iets anders dan de bung bunga feestjes die Sylvio Berlusconi organiseerde op Sardinië. Alhoewel een uitnodiging van Sylvio door de jongens van Bunga Melati misschien niet afgeslagen zou worden. Bunga Melati uit Tilburg  speelde zaalvoetbal in de top van de zaalvoetbaleredivisie met in zijn ploeg als absolute voetbalsuperster John de Bever, die in 1997 uitgeroepen werd tot beste zaalvoetbalspeler ter wereld. Ja, de volkszanger en BN-er John de Bever van “Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht”.

Een van de opleiders voor zijn trainersdiploma’s was Foppe de Haan. Van deze voetbalprofessor heeft Nico het meeste geleerd. De manier waarop Foppe lesgaf en zijn uitleg over de methodiek van trainen en de tactische onderbouwing hoe een wedstrijd gelezen en uitgekristalliseerd kon worden geven Nico tot op de dag van vandaag nog inspiratie om zijn jongens van ASV naar een hoger niveau te begeleiden. Bovendien ontwikkelde hijzelf ook oefenstof dat terug te vinden is in de archieven bij de KNVB. De deskundigheid, het meesterschap en het vermogen van zijn andere stuwende voetbalkracht, Johan Cruijff, om het voetbalspelletje simpel te houden  zijn voor hem onweerlegbaar en bepalend. Organisatie vanuit een 4-3-3 systeem waarmee je op alle mogelijke manieren kunt variëren betreffende looplijnen rekeninghoudend met je medespelers. Geen energie verspillen aan ballen die je niet kunt halen. Kom je in de problemen gebruik dan altijd de ruimte aan de buitenkant om de bal daar naartoe te spelen zodat je hoe dan ook naar voren kunt opschuiven en het veld als team klein kunt  houden. Natuurlijk is ook de individuele mentale en teambegeleiding van groot belang. Daarvoor verdiept Nico zich in de spelers betreffende hun achtergrond en hun persoonlijke situatie. Op basis van die kennis kan hij consequent en duidelijk zijn omdat er sprake is van wederzijds vertrouwen tussen hem en de groep. Spelers kunnen van alles zeggen; bij een oefening :’shit , die kale rotzak”. Toevallig hoorde ik dat : mijn reactie: “Al mijn haren ben ik kwijt geraakt door zulke jongens zoals jij!”.  Geintje , moet kunnen.

Een van de prettige omstandigheden waardoor het bij ASV zo goed functioneert is de afstemming binnen de technische staf. Alle hulptrainers en anderen die betrokken zijn bij de begeleiding van de selectie staan open voor elkaar en hebben een met elkaar afgestemde taakverdeling. Bovendien prijzen we ons gelukkig over een selectie te beschikken met leuke jongens die een vriendenploeg vormen, elkaar goed kennen en oplossingsgericht zijn. Daarnaast proberen we ook junioren in te passen zodat er altijd sprake is van een goede doorstroming. Vanwege de goede resultaten zien we inmiddels vreemde mensen op ons sportpark opduiken,die eventueel als scout van hoger geplaatste clubs bij ons een veelbelovende speler willen oppikken.
Vanaf zijn 32 jaar trainde en coachte Nico vanuit den Bosch clubs in de regio Kaatsheuvel en Waalwijk. Sinds 17 jaar woont hij in Helmond. Midden in de Heistraat leeft hij tussen tientallen bevolkingsgroepen en inmiddels kent hij daar zoveel mensen dat het heerlijk is om de straat op te gaan om boodschappen te doen. Kom ik een winkel binnen kennen ze mij, loop ik door de Heistraat wordt ik vriendelijk gegroet door de bewoners en voorbijgangers uit de buurt. Zijn vakanties verbrengt en verbracht Nico op de Rooye Asch camping in Handel, of hij bivakkeert met zijn vrouw gezellig in een huis van bekenden in Spanje.

Vanuit de voetbalwereld uit de regio den Bosch had Nico inmiddels zoveel bekendheid weten te verwerven dat een bekende uit Mariahout, na verhuisd te zijn naar Helmond, hem informeerde over mogelijkheden in het Limburgse. Beringe. Weliswaar veronderstelde Nico dat Beringe over de grens in Belgie lag, maar dit Beringe ligt tussen Neerkant en Panningen en heeft als dorp wel een samenwerkingsverband met 4 andere genaamde Beringen in Europa. Bij Bevo Beringe trainde en coachte  Nico 5 jaren. Nog steeds  bestaan er intensieve contacten tussen hem en enkele clubleden van bovengenoemde club. In zijn appjes zag ik felicitaties voor het behaalde periodekampioenschap van Bevobekenden en nog andere bevriende coaches. Daarna volgden in zijn trainerscarriëre nog een drietal clubs voordat het bestuur van ASV na meerdere gesprekken tot de conclusie kwam dat Nico de geschikte persoon was om de selectie te gaan begeleiden. De samenwerking heeft inmiddels geleid tot een nieuwe verlenging van het contract voor het komende seizoen en niet te vergeten een periodetitel met perspectief.

Na een plezierig en openhartig interview met Nico stapte ik dik anderhalf uur later tevreden op mijn fiets en verliet het uitgestorven sportpark.

Langs de kalklijn.
++++++++++++