Column

Column Maart 2020

Pupil van de week.
++++++++++++++
Met een grote glimlach op zijn gezicht rende het in Ajax kledij gestoken ventje vanuit het trainingsveld naar de armen van zijn moeder. “Mama, mama , zondag mag ik de pupil van de week zijn. En jij mag ook mee en onze hond ook. Na een kus op zijn voorhoofd” Oh, en wat moet ik me daar bij voorstellen?”Vroeg de verbaasde moeder aan haar opgewonden, uitgelaten zoontje. Zonder te hakkelen en zonder onderbrekingen legde het manneke zijn mama omstandig uit wat haar en de hond zondag te wachten stond. Aldus stonden de moeder , haar zoontje en de hond op zondag een uur voor de aanvang van de wedstrijd van het vaandelteam in de kantine te wachten op de voorzitter Deze enthousiaste man zou hun door de wedstrijddag heen loodsen. De leidsman van de club verwelkomde het drietal allerhartelijkst met een knuffel voor het jochie, een aai voor de hond en een hand voor de moeder. Na het persoonlijk voorstellen werd georganiseerd wat de drie wilden nuttigen. Alhoewel ,de hond moest het doen met wat voor hem geregeld werd, een bak water.

Na de consumpties nam de clubbaas het ventje mee naar de kleedruimten waar de sterren van het eerste elftal zich aan het omkleden waren. “En jongeman , wil jij later ook in het eerste elftal komen?” informeerde de voorzitter. “Nou meneer, onze trainer zegt dat wanneer ik goed mijn best doe en verschrikkelijk veel oefen de kans wel erg groot is.” “En oefen je veel ,of doe je dat vooral op de playstation? Was de volgende voorzittersvraag. “Nou , ik win wel veel met Ajax .” Reageerde het manneke.“Met Ajax !!”was de verbaasde reactie. Ben jij voor Ajax ? “Ja.”kwam het vanzelfsprekende antwoord. “Wel goed blijven oefenen op straat zodat je net zoveel techniek krijgt als de Ajaxspelers. “ oordeelde de bestuurder knorrig , als verstokt PSV fan. Samen liepen ze de kleedkamer binnen waar de spelers van het eerste team zich aan het voorbereiden waren op de komende belangrijke wedstrijd. Het pupilletje keek verbaasd en nieuwsgierig rond in de kleedkamer Enkele jongens waren al bijna klaar met omkleden, sommige gasten zaten wat met zwachtels te klooien., en weer anderen deden weinig meer dan gezellig kleppen met elkaar terwijl ze hun tas uitpakten. “Hee , kijk wie we daar hebben, onze nieuwe aankoop voor vandaag,”riep een blonde gast vanuit de hoek van de kleedkamer naar het kereltje wat ongedwongen alles in zich opnam. “Ga jij vandaag voor ons scoren?”riep een andere speler, die zijn kousen ondertussen aantrok. “Nee , ik ben vandaag de pupil van de week .”was het logische antwoord. “Oh, jij bent vandaag onze mascotte, onze geluksvogel”, reageerde nu de keeper van het team.

In de tussentijd was de hoofdbestuurder druk in de weer met zijn fotoapparaat om alle activiteiten van het pupilletje voor deze voor hem zo gedenkwaardige zondag vast te leggen voor het nageslacht. Bovendien zette hij het voetbaltasje van het jochie op de bank. Als voorzitter was voor hem de taak weggelegd om overal aan te denken en veel in de gaten te houden. Zodoende stond nu het voetbaltasje klaar voor de pupil om zich in wedstrijdtenue te hijsen voor het officiële gedeelte van dag. In clubkleding gestoken werd het manneke door de aanvoerder mee naar de gang genomen en daar voorgesteld aan alle spelers van de thuisploeg. Aan de hand van de ploegkapitein met voorop de in gele kleding gestoken scheidsrechter liepen de twee teams met het trotse kereltje door de massa toeschouwers naar het imponerende grote groene veld. “Jij mag de toss doen. Eerst even de twee aanvoerders laten kiezen welke kant van het muntje en jij laat dan het muntje in de lucht ronddraaien tot het valt. Begrijp je dat?” informeerde de scheids. Ja, het knulletje knikte bevestigend. Goed de toss was gedaan , de teams stonden klaar om aan de wedstrijd te beginnen.

Maar eerst was er nog een ander ritueel voor de pupil. Vanaf de aftrap diende hij met de bal naar het doel te dribbelen en dan uiteraard te scoren. De referee floot en daar vertrok de junior met de grote leren knikker. Vanaf de zijkant gevolgd door zijn luid toejuichende moeder en het uitbundig samengestroomde publiek. Gearriveerd in het strafschopgebied maakte onze hoofdrolspeler nog een schijnbeweging zodat de keeper naar de linkerhoek dook en de bal na een ferme trap in de rechterhoek verdween. Juichend en draaiend als een tol zoals Ronaldo dat ook doet, sprong hij in de lucht rende naar de hoekvlag. Jammer genoeg volgde er niemand en stond er niemand bij de hoek zodat hij besloot om terug te keren naar de middenstip. Door de trainer werd het idool, zo voelde hij zich, in zijn trainingspak gehesen en meegenomen naar de dug-out van waaruit de wedstrijd verder werd gevolgd. Bij de 1-0 voor de thuisclub, net voor tijd, sprongen de trainer , de staf en de pupil van de week allemaal in de lucht in grote euforie. s’Avonds in zijn bedje, na een kus van zijn moeder en een lik van de hond, duurde het even voordat de slaap hem weg kon voeren naar dromenland. Een droomdag was het geweest.

Langs de kalklijn.
+++++++++++++