Column

Column December 2020

Skiete Willy.
+++++++++

Willy van der Kuylen is de absolute  representatie, oftewel icoon, van de Eindhovense voetbalclub PSV.  Voor de Helmonders blijft het een nooit te vergeten gegeven dat de man die de Philips club op de Nederlandse en vooral internationale voetbalkaart zette een jongen uit de kattenmeppers stad is.
Bij het Sassenpleintje, in deze kinderrijke buurt, groeide Willy op samen met nog een grote groep voetbaljongens. Het voetbalpleintje waar stoeptegels de ondergrond vormden, waarop je hard kon vallen, werd de broedplaats voor vele voetballers die later uitzwermden naar de Helmondse voetbalclubs Sport Club Helmondia ‘55, MULO en natuurlijk H.V.V Helmond. Van de vijftiger tot de tachtiger jaren in de vorige eeuw was H.V.V. een van grootste amateurclubs van Helmond. Daar nam de carrière van voetballertje Willyke een aanvang.

In 1964 pikte de betaald voetbalclub Philips Sport Vereniging uit Eindhoven het manneke, dan achttien jaar oud, bij H.V.V. op.
In al de jaren dat deze prachtvoetballer bij PSV speelde vertrokken er om de twee weken volle treinen vanaf het Helmondse station richting Eindhoven. Ook op de wegen tussen de twee steden waren de rijbanen tussen een uur en twee uur op deze zondagmiddagen vol met voetballiefhebbers die hun vedette in het Philips stadion aan de Frederikslaan wilden aanmoedigen. Zo rond half vijf ging de hele meute dan weer terug in de door hen uitverkozen vervoersmiddelen richting het Helmondse.

En genieten was het voor lange tijd op de groene grasmat in het stadion van PSV. Willy was zo verknocht aan PSV dat hij er voetbalde van 1964 tot en met 1981. Achteraf werd weleens gezegd dat hij met zijn geweldige schietkwaliteiten zo in de toenmalige sterrenformatie van Real Madrid had gepast, en waarschijnlijk klopte deze gedachtegang ook nog. In de 528 competitiewedstrijden waarin hij meedeed schopte hij driehonderdacht keer de bal achter de keeper tegen het net. Dat betekent gemiddeld bijna 19 doelpunten per jaar in de Nederlandse competitie. En dan vergeet ik nog maar even voor het gemak alle doelpunten in de bekertoernooien en de internationale wedstrijden in Europa.

Met zijn ongeëvenaarde kapbeweging zette hij de tegenstander voor joker en dan pang daar knalde de rechter – of linkervoet tegen de bal. De keeper restte niks anders dan zich om te draaien en de bal liggend tegen het net achter zich op te pakken en naar de middenstip te gooien voor de aftrap van zijn ploeg.
Jammer genoeg speelde hij niet meer dan tweeëntwintig interlandwedstrijden voor Nederland. Samen met Johan Cruijff was hij een geducht aanvalskoppel dat jammer genoeg nooit tot volle wasdom is gekomen. Ook in de zeventiger jaren van het vorige era ontstonden tegenstellingen tussen verschillende groepen waarbij een goed gesprek tot een oplossing had kunnen leiden. Maar evenzeer in die tijd was er sprake van halsstarrigheid. Deze onopgeloste tegenstellingen stonden zijn internationale roem wel in de weg. Dat was jammer omdat hij deze befaamdheid en bekendheid wel verdiende gezien zijn ongeëvenaarde kwaliteiten.

In het seizoen 1977-1978 won PSV onder aanvoering van Helmondse Willy de UEFA Cup, tegenwoordig de Europa League. In de halve finale werd het FC Barcelona van Johan Cruijff verslagen. Voor de liefhebbers was dat een sportieve genoegdoening gezien het gedoe met het Nederlands elftal in de voorgaande jaren. Voor Willy was het een gewonnen wedstrijd, geredeneerd zoals een heer betaamt. De finale tegen SC Bastia uit het Franse Corsica werd na een 0-0- gelijkspel in de uitwedstrijd glorieus thuis in Eindhoven afgerond met een 3-0 score. En de derde goal werd gemaakt door Willy zelf terwijl hij eerst betrokken geweest was bij doelpunt twee. Voordat Willy doelpunt drie maakte knalde hij eerst met zijn rechter pantoffel tegen de lat waarna hij afrondde met zijn dodelijke linkse pantoffel. Om hem te lauweren staat voor het voetbalstadion van PSV een standbeeld van Skiete Willy. De kunstenaar die het beeld in brons heeft gegoten raadpleegde niet goed de archieven, want hij laat Willy met zijn linker been schieten. Van nature was Willy rechtsbenig, maar hij hield zichzelf en anderen voor dat het belangrijk was om tweebenig te zijn. En de keepers die tegenover hem stonden weten dat.
De kenners en liefhebbers kennen maar een Skiete Willy.

Langs de kalklijn.